Amerikalı klinik psikolog Thomas Gordon’un ortaya attığı varsayımsal bir pencere olan Kabul Penceresi kavramını duymuş muydunuz?
Kabul Penceresi yaklaşımına göre, insanların zihninde karşısındaki kişi ile ilgili bir pencere vardır.
Bu pencere, iki kişi arasındaki durumu analiz ederek, uygun müdahaleye karar vermek için kullanılan bir araçtır.
Bu görüşe göre iletişimin sağlıklı bir şekilde devam edebilmesi için tarafların “sorun yok” alanında buluşması gerekir.
“Sorun yok” alanında buluşmanın temelini; kabul edilebilir davranışlar ve kabul edilemez davranışlar oluşturur. Kabul edilebilir davranışlar varken sorun yoktur, harika!
Peki kabul edilebilir davranışlar yoksa ve rahatsızlık veren davranışlar mevcutsa ne yapmalıyız?
Sorun yaşayan sizseniz ve rahatsız olduğunuz davranışlar gözlemliyorsanız,
“ben dili” kullanmak sizi “sorun yok” alanına çekebilir.
Peki sorun yaşayan ve rahatsızlık duyan kişiyi “sorun yok” alanına nasıl çekebilirsiniz?
Bu konuda size yardım edecek yöntemler; etkin dinleme, empati cümlelerini ve anla-yansıt ifadelerini kullanmak olacaktır.
